Yeme-içme hayatımızın devamı için zorunlu ihtiyaçlarımızdan, belki de en zevk alarak yerine getirdiğimiz zorunluluk. Şehir hayatının bizi bağ bahçeden koparması, yediğimiz yiyecekleri bir fabrikadan çıkmışcasına tezgah ve raflarda dizili halde bulmamız, bu nimetlerin yetişmesindeki mucizeye bizi biraz gafil kılıyor. Oysa bir tohumun atılıp, filizlenmesi, daha sonra çiçeklenip, o çiçeklerin yavaş yavaş meyveye dönüşmesi ve bunların görünüş itibarıyla cansız, kapkara bir topraktan çıkması gerçekten mucizevi bir olay.Üstelik toprağın siyahlığına inat hepsi de nasıl rengarenk! Peki ya bizi mesteden, iştamızı kabartan o kokuları, topraktan öyle kokular devşirilmesi mucizenin ta kendisi değil mi?
Toprağın bağrına atılmış tohum, rahmet dediğimiz yağmurla sulanıp, güneşle beslenerek bizim için hazırlanır. Tamamen olgunlaşmış meyveyi koparıp bize getiren işçiye, pazarcıya bile bir fiyat öderiz. Ya bu nimetleri yaratan, O bizden şükür istemez mi?
Şehir hayatı bizleri tefekkür etmekten kopardığı için çoğu zaman şükretmeyi unutuyoruz maalesef.Ne büyük gaflet aslında.Rabbim affetsin!
YanıtlaSilÇevremize biraz farklı gözle bakınca şükredecek o kadar çok şey var ki...
Allah'ım verdiğin tüm güzelliklere binlerce kez hamdolsun!
Bize bu önemli konuyu hatırlattığınız için sizden de Allah razı olsun Şaziye Hanım.
Sevgiyle kalın!Özlem
sevgili şaziye yazdıklarına katılıyorum Mevlam hakkıyla görüp ibret alan ve şükreden insanlardan olmamızı nasip eder görüşmek üzere
YanıtlaSilsevgili şaziye yazdıklarına katılıyorum Mevlam hakkıyla görüp ibret alan ve şükreden insanlardan olmamızı nasip eder görüşmek üzere
YanıtlaSilSevgili Saziye, o fotograflar o kadar guzel ki! Ben bu manav ve pazar goruntusunu bile ozledim..Yurt disinda on yildir yasayinca birakin bahcede sebze ve meyva yetistirmek tazesini bile bulmak imkansiz,aylarca sogutucularda bekletilmis solmus meyvalar ve sebzeleri yikanmis posetlenmis halde dunyanin heryerinden evimize son durak bize geliyor.Eskiden supermarketlerden alisverisi severken simdi pazar ve manav hasreti cekiyorum..
YanıtlaSilKizim 6 yasinda ilk defa patates kazildigini gorunce kosturarak gelip,yarim Turkcesiyle anne inanmayacaksin ama yerden patates cikiyor demisti:)
Yuce Yaradan daima sukrunu bilenlerden eylesin insallah..
Selametle..
Rabbim hepimizi şükreden kullarından eylesin
YanıtlaSilAmin...
Bende yurt disinda yasayan biri olarak bu resimdeki manzarayi özledim,tefekküre gelince dünya telasina kapilmis gidiyoruz ne zaman basimiz sikisirsa hemen rabbime el acip yalvariyoruz,oysaki neye bakarsak onun nimetini büyüklügünü görürüz.Allahim bizleri gaflet uykusundan uyandirsin ona layik kul olmamizi nasib etsin.
YanıtlaSilSelemetle
Bende yurt disinda yasayan biri olarak bu resimdeki manzarayi özledim,tefekküre gelince dünya telasina kapilmis gidiyoruz ne zaman basimiz sikisirsa hemen rabbime el acip yalvariyoruz,oysaki neye bakarsak onun nimetini büyüklügünü görürüz.Allahim bizleri gaflet uykusundan uyandirsin ona layik kul olmamizi nasib etsin.
YanıtlaSilSelemetle
http://www:blogcu:com:baharcicegi
COK SEVINDIM DEVAM ETMENE
YanıtlaSilSevgili Şaziye,
YanıtlaSildediğin gibi toprağın siyahına inatla ne güzel renkler ne de güzel lezzetler var hayatımızda ama ne yazık ki biz günlük hayatın koşuşturmacası içinde bunların herbirinin birer nimet hatta birer mucize olduğunu unutuyoruz çoğu zaman. Halbuki bazı arkadaşlarımızın yakındıkları gibi bizim yaşadığımız ülkelerde kilolarca olan pekçok sebze meyveyi taneyle alabiliyorlar ve yine de aynı tazelikte bulamıyorlar... Arada bir durup da tüm bunlara sahip olabildiğimiz için şükretmeli ve biraz daha fazla kıymet bilmeliyiz. Hiç birşey kolay yetişmiyordur eminim... Paylaşımın için sağol! Sevgilerimle, ben de beklerim..
Papatya
çok güzelllll..
YanıtlaSil